Pater Pieter Bootsma

Pieter,wat wil je worden als je groot bent?

Pieter Bootsma komt uit een katholiek gezin van elf kinderen uit Turns, een klein dorp in Friesland.

Er werd Pieter vaak gevraagd wat hij wilde worden als hij groot was. Pieter in zijn memoires:  “Mijn antwoord was steevast hetzelfde: Paus of Communist. Ik wist niet wat het betekende communist te zijn maar het klonk goed. Van de paus wist ik niets behalve dat ik een afbeelding van paus Leo XIII had gezien. Ik had toen al een hartstochtelijk en heimelijk verlangen om een religieuze broeder of priester te worden.”

Het is de schilderactiviteit, die voor Pieter met name in de beginfase en de eindfase van zijn leven een rol heeft gespeeld.

In het begin van de tweede wereldoorlog is Pieter leerling huisschilder bij zijn oom in St. Nicolaasga, waar hij op een avondschool ook leerde tekenen.

Pieter: “Ik was  twee jaar aan het werk geweest toen er iets gebeurde, dat de loop van mijn leven veranderde. Ik reed op de fiets met een pot verf die aan het stuur hing. Op de een of andere manier verloor ik mijn evenwicht en viel. De verf spatte over straat, vlak voor de kerk. De avond na dat ongeluk schreef ik een brief aan mijn vader met de mededeling: “vader, ik zou graag priester-missionaris willen worden.”

Priester-missionaris Pieter in Ghana, respect.

In oktober 1954, drie maanden na zijn priesterwijding vertrekt Pater Pieter Bootsma met de boot naar zijn missie in Ghana. Hij heeft hier tot 1964 gewerkt als priester-missionaris. Na vijf jaar in Nederland vertrekt hij in 1969 weer als priester-missionaris naar Ghana waar hij tot 2009 blijft.

In al deze jaren heeft Pieter Bootsma samen met de Ghanezen, met name in de omgeving van het dorp Sampa, vele projecten opgezet. Van het bouwen van scholen, woningen en kerken tot het slaan van waterpompen en het opzetten van een Credit Union bank. Gedurende deze jarenlange inzet is hij in het dorp Sampa en omgeving een geliefd en gezien mens, priester en projectontwikkelaar. Pieter had veel respect voor de Ghanezen en in het bijzonder voor de sterke vrouwen.

Pieter Bootsma heeft in Ghana de nodige daadkracht maar is als mens altijd bescheiden gebleven. Jaren later toen hij al weer enkele jaren definitief terug in Nederland was zei hij desgevraagd over zijn activiteiten in Ghana: “Ik heb meer gedaan dan ik ooit zou durven hopen, maar minder gedaan dan ik  had gewild. Daarvoor ben ik dankbaar.”

Terug in Nederland, schilderen met gevoel.

In 2009 vertrekt Pieter Bootsma definitief naar Nederland en vindt zijn rust in het SMA missiehuis in Cadier en Keer. Naast veel wandelen krijgt hij weer de ruimte om na zestig jaar zijn creatieve teken- en schilderactiviteiten te hervatten. Dit pakt hij op in een schildergroep in het missiehuis.

In de jaren die hierop volgen heeft de ziekte Alzheimer bij hem geleidelijk de overhand gekregen. De laatste vijf jaar van zijn leven woont Pieter op een gesloten afdeling van een verpleeghuis in Maastricht. Hij schildert daar één keer per week,  als persoonlijke creatieve therapie. Pieter schilderde voorheen vaak portretten, o.a. van sterke Ghanese vrouwen.  Maar bij deze creatieve therapie schildert hij vooral abstracte schilderijen.

In zijn schilderijen  uit hij zijn gevoels- en belevingswereld in kleuren, losse woorden of zinnen.  Pieter is steeds minder in staat  om zijn gedachten en gevoelens onder woorden te brengen. In zijn abstracte schilderijen maakt hij zijn innerlijke wereld goed zichtbaar.

Een zin die Pieter de laatste jaren veel uitsprak was: “Ik ben dankbaar”.

Donderdag 18 april 2024 is pater Pieter Bootsma in alle rust overleden.